‘KRIIIIIIIIIIIIIIIIIIGGGGGIIIIIDOEM’

Door schade en schande wordt men wijs. Niet alleen door schade en schande natuurlijk, maar het werkt wel. Dat heb ik vandaag – opnieuw – aan den lijve ondervonden.

Vandaag markeert de start van mijn eerste echte trip met mijn CruiseCanary. Vanuit mijn werk rijd ik rechtstreeks door naar het Merkerwedestrand, waar dit jaar de LandCruiserCLub Meeting plaatsvind – dé plek bij uitstek voor mij om te ontmoeten, te kijken, te leren en te ervaren.

Mijn collega’s zijn alvast voorbereid: ‘ik kom vrijdag met mijn kanarie op het werk, dus als je een kijkje wil nemen is dit je kans!’

Mijn eigen voorbereiding was echter ietwat gebrekkig. Dat bleek wel toen ik ’s ochtends de parkeergarage in wilde rijden en een harde knal boven mijn hoofd hoorde. Een collega had me er al voor gewaarschuwd, maar ik was ervan overtuigd dat de garage wel hoog genoeg zou zijn voor mijn auto. Maar dat viel dus tegen!

De schijnwerper op het dak blijkt net even te hoog te zijn voor de balk die de maximale hoogte aangeeft, maar zodra ik de schijnwerper wat naar beneden duw kom ik er met een licht tikje tegen de balk van af. ‘Moet lukken,’ denk ik weer. Het werkelijke plafond ligt toch immers altijd ietsje hoger dan die balk? Dus rijd ik door naar het parkeerdek, waar ik hem een mooi, ruim plaatsje geef. Je kunt hem vanuit de glazen liften mooi zien staan. Dat ik onderweg opnieuw een hoogtebalk aantik neem ik voor lief.

Mijn directe collega’s komen allemaal even kijken en velen spreken hun bewondering uit. Hartstikke leuk om mijn autootje te showen.

De uitrit is echter iets minder leuk. De afrit naar de ondergrondse garage, richting uitgang verloopt probleemloos, behalve dan dat ik enkele bordjes aantik met de schijnwerper. Maar zodra ik een lage betonnen balk passeer gaat het fout.

‘KRIIIIIIIIIIIIIIIIIIGGGGGIIIIIDOEM’ dus. Het ‘DOEM’ is het geluid van mijn dak dat weer in de plooi komt nadat ik de betonnen balk gepasseerd ben. Het geluid ervoor is de schijnwerper die met een ijselijke gil aan zijn einde komt. Wie bedenkt nou dat een hoogte balk hoger hangt dan de werkelijke maximale hoogte?!

Hoe dan ook: ik vind het welletjes, zet m’n auto aan de kant en neem de schade op. Het dak is in orde, maar de schijnwerper is kapot. Gelukkig lijkt hij niet helemaal verloren.

Ik loop naar het kantoortje van de garage en leg de situatie beschaamd uit. Ik volg de man naar de ingang van de garage en de lage betonnen balk, maar kan gelukkig geen schade vaststellen. Na enig denkwerk stelt hij voor dat ik opnieuw naar het parkeerdek ga om daar de nood/vrachtwagenuitgang te nemen. Punt is wel dat ik daarvoor opnieuw twee lage betonnen balkon onder door moet. Het zij zo. Verder gaan is ook geen optie.

Zo gezegd zo gedaan. Tegen het verkeer in, maar met hulp van de man rijd ik het parkeerdek op. Onderweg word ik nog twee keer met een ijzingwekkend geluid er op attent gemaakt dat mijn auto toch echt te hoog is voor deze garage.

Eenmaal boven ben ik bevrijd. De man haalt een paar paaltjes weg, opent de nooddeuren en ik kan wegrijden. Maar niet voordat ik de man hartelijk bedankt heb voor zijn hulp, geduld en flexibiliteit. Hij is zelfs niet over parkeergeld begonnen, hoewel ik de garage zonder gebruik van mijn abonnementskaart verlaten heb.

Een collega verwoordde het later treffend: ‘Les 1: omgaan met tegenslag.’ Dat was inderdaad waar ik mee te maken kreeg toen ik eenmaal weer op weg was. Het was misschien maar een kleine tegenslag met notabene een prima uitkomst, maar toch heeft het een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen opgeleverd. Als ik hier al zo snel in de problemen raak, hoe moet dat dan straks in bijv. Caïro of Nairobi?

Het is pas de volgende dag dat ik hier weer over heen ben. In elk geval is duidelijk dat ik de dimensies van mijn gele monster veel beter moet leren kennen.

Na een korte boodschappenstop in Nijkerk rijd ik zonder veel zoeken het terrein van de Meeting op. Nog geen 5 minuten later heb ik de eerste tip al genoteerd. En zo gaat het eigenlijk de hele tijd door. Aan het eind van het weekend heb ik ongeveer 30-35 tips, websites, trucjes, (e-mail)adressen, telefoonnummers, do’s and don’ts, enz. genoteerd. En dan heb ik het nog niet over de tientallen mensen die ik leer kennen en de vele uren dat ik boeiende en leerzame reisverhalen uit de eerste hand heb kunnen aanhoren.

Maar ik dwaal af. De avond verloopt wat vreemd, want de geplande lezing van 19:00 blijkt zonder aankondiging naar 20:30 te zijn verplaatst, waardoor ik een half uur voor niks heb staan wachten. Nou ja, niet voor niets, want ook in dit half uurtje leg ik veel nuttige contacten.

De lezing blijkt uiteindelijk zelfs een andere dan aangekondigd, omdat de lezer op het laatste moment afblies. De presentatie is niettemin boeiend en wordt gevolgd door een kampvuur, waar ik opnieuw mensen leer kennen en de ene na de andere notitie maak.

Het loopt tegen middernacht als ik me weer naar mijn auto begeef, er – uiteindelijk – in kruip en de deuren achter me sluit. Ik bevestig de gordijntjes aan het klittenband, rol een deken uit over de matrassen, rits de slaapzak open, en niet veel later lig ik prinsheerlijk te slapen.