Geschreven voor vertrek

De eindbestemming van deze reis is Kaapstad, Zuid Afrika. Waarom? Eenvoudigweg omdat het een hele populaire eindbestemming is voor overlandreizen, het een hele mooie stad is en omdat het een prima haven is om de auto weer terug naar Nederland te verschepen, mocht ik daar voor kiezen. Maar mocht ik bijvoorbeeld eindigen in Durban of Port Elizabeth, dan vind ik dat ook prima. De bestemming is niet het doel, maar de reis zelf.

In Afrika wil ik zoveel mogelijk de langste rivier ter wereld, de Nijl, stroomopwaarts volgen. Om te beginnen dus door Egypte en Sudan. In Sudan ontstaat de Nijl uit de Blauwe en de Witte Nijl. De Blauwe Nijl ontspringt in het Tana-meer in Ethiopië, dus daar ga ik vervolgens naartoe. Daarna zoek ik de Witte Nijl op waar hij Uganda verlaat en reis vervolgens weer stroomopwaarts tot het Victoriameer, de (voornaamste) bron van de Witte Nijl.
Na het Victoriameer heb ik nog maar één doel: zoveel mogelijk kijken, beleven en genieten van Zuidelijk Afrika!

Het kaartje hieronder geeft bij benadering de geplande route aan. Bij benadering, omdat de route nog allerminst zeker is. Dat heeft met een aantal zaken te maken. Zo is het hele idee van een jaar lange autoreis door Afrika gebaseerd op het gevoel van vrijheid en dat laat zich dus moeilijk plannen. Voor een groot deel zal ik pas redelijk kort van te voren bepalen waar ik precies naartoe ga en wanneer. Zoals gezegd: de bestemming is niet het doel, maar de reis zelf. Daarnaast brengen reizen altijd onverwachte wendingen met zich mee. Dat is nu juist een deel van de lol van het reizen.

Tot slot is het vandaag de dag nagenoeg onmogelijk geworden om op een verantwoorde manier vanuit Europa naar Afrika te rijden. De oorlogen in Syrië, Irak en Libië sluiten volledige landroutes eigenlijk uit, en omwegen via Saudi Arabië zijn erg moeilijk voor mij, omdat dit land geen toeristenvisa meer verstrekt. De enige optie is over zee, maar ook dat valt nog niet mee, omdat ‘normale’ ferries sinds de Arabische lente niet of nauwelijks meer varen, waardoor alleen containertransport nog een betrouwbare optie is. Maar omdat ook hier nadelen aan verbonden zijn (hoge kosten, corruptie bij havenpersoneel, etc.) en omdat ik dan gescheiden van mijn auto naar Egypte moet reizen is dit voor mij slechts een ‘last resort’. Hoe dan ook maakt de onzekerheid over de wijze waarop ik het Afrikaanse continent betreed plannen erg lastig, zowel in tijd als in route.

Aan het eind van de rit zal ik ofwel mijn auto terug verschepen naar Nederland of stallen in Zuid Afrika, om op een later moment verder of terug te rijden.