Het is alweer april en ik heb niet stil gezeten! Ik ben het gevecht aangegaan met een naaimachine (en sta tot dusver achter met 2-1), heb een belangrijke aankoop gedaan en ben verder vooral met de auto bezig geweest: ik heb een grijswatervoorziening aangelegd, deurtafeltjes gemaakt, roosters ingebouwd en ben druk bezig met het bouwen van het interieur. Daarnaast heeft zijn er ontwikkelingen op het financiële vlak die roet in het eten gooien.

Het verdient misschien geen schoonheidsprijs, maar is wel handig en goedkoop: een grijswaterpijp op het dak. Niet alleen is de pijp zelf grijs, maar ook het water er in wordt grijs genoemd, omdat het geen drinkwater is, maar wel geschikt om bijvoorbeeld mee te wassen. Het kraantje is voorzien van een slotje tegen ‘misbruik’ en er kan een slang met sproeikop op gezet worden.
De pijp is ouderwets gepionierd op het dak. Dat ziet er misschien wat raar uit, maar biedt veel voordelen. Het is goedkoop, makkelijk te repareren en ik heb er geen gaten voor hoeven boren in het dakrek, wat de stevigheid en duurzaamheid ten goede komt. Maar ik denk dat het ook een veiligere oplossing is, want het touw is stevig maar ook schok absorberend.
De tijd zal leren of dit systeem gaat weken en inderdaad voldoende tegen een stootje bestand is! Als dat zo is en ik heb nog wat tijd over, dan schilder ik het hele ding zwart, zodat het er wat beter uitziet en het water lekker opwarmt.

Ik ben druk bezig met het maken van plankjes/tafeltjes aan mijn achterdeuren. Daarop kan ik bijv. mijn kookstel plaatsen en ander keukengerei. De tafeltjes zelf en de scharnieren heb ik hergebruikt van de kisten die ik uit de laadruimte heb gesloopt. Het balkje aan de grote deur was een hele opgave, want de deur staat bol om de een of andere reden. Dat heb ik dus met veel zaag-, beitel-, vijl-, en schuurwerk uit het balkje gehaald, zodat ik hem strak tegen de deur heb kunnen monteren. En al zeg ik het zelf: hij zit als gegoten!
Ik ben erg tevreden met het resultaat. Ze zijn erg solide, scharnieren niet te soepel, zijn precies groot genoeg en staan niet eens zo slecht ook. Een mooie bonus is dat ze vrijwel geheel van hergebruikt materiaal zijn gemaakt en dus maar een paar tientjes gekost hebben. Een nadeel is dat de aanhechting aan de kleine deur blijkbaar niet goed werkte. Daarvoor ben ik dus nog een oplossing aan het verzinnen. De tafeltjes blijven verticaal tegen de deur klemmen met sterke elastieken. Een simpele en effectieve oplossing.

De 4×4 Vakantiebeurs van de Land Rover Club Holland (LRCH) in Loon op Zand geweest was een leuk uitje. Prachtig weer, maar door de wind behoorlijk koud.
Er stond een file bij de afslag Efteling, maar ook voor deze beurs stond een flinke file! De parkeerplaats was een half uur na opening al bomvol en dus moest ik ca. 2 km verderop langs de weg parkeren, tussen de vele, VELE LaRo Defenders. Gelukkig stonden er hier en daar ook wat LandCruisers tussen verstopt.
Ondanks dat ik niets heb gekocht en niet bijzonder veel inspiratie op heb gedaan, was het toch een geslaagde dag. Met name omdat ik contact heb weten te leggen met Eddie van der Leeden van Satcomm. Daarover meer de volgende alinea.
Verder is het gewoon leuk snuffelen tussen de vele aanbieders van kampeer-, survival-, en overlandaccessoires. Helaas is het meeste schreeuwend duur. Een reservewielhoes voor €84, en €68 voor een waterketeltje, een waterzak voor €262, om maar wat voorbeelden te noemen. Ik vind het jammer dat erg weinig aandacht besteed wordt aan mensen met een krap budget of simpelweg de behoefte om dingen zelf te maken. Maar goed, verlekkeren aan mooie, dure spullen is ook leuk.

Voor het luttele bedrag van €700 heb ik daags na de 4×4 Vakantiebeurs een tweedehands maar ongebruikte satelliettelefoon gekocht. De volgende investering in mijn uitrusting is daarmee een feit. Nieuw kost zo’n kleinood al gauw €1000. Nu maar hopen dat ik hem nooit nodig heb! Met dank aan Eddie van der Leeden van Satcomm voor de tip en zijn hulp bij het activeren van het toestel.

Eindelijk ben ik begonnen met het (ver)bouwen van het interieur van de auto. Na vele, vele uren te hebben besteed aan het bedenken van een efficiënte en realistisch zelf te bouwen inrichting en vervolgens nog vele, vele uren meten, rekenen, tekenen, aanpassen, herberekenen, opnieuw opmeten en dubbelchecken heb ik er vertrouwen in dat het me moet gaan lukken. Het wordt een tijdrovende en zware klus, maar tegelijk erg leuk. En tot dusver gaat het erg voorspoedig. Al mijn berekeningen en inschattingen lijken te kloppen en het resultaat tot dusver overtreft mijn verwachting. De wanden staan nu (tijdelijk) op hun plek, zodat ik de bodemplaat precies op maat kan zagen.

Twee weken ben ik geveld geweest door de griep. Na een kleine week thuis te hebben gezeten vanwege koorts was ik het binnen hangen spuugzat en ben voorzichtig weer wat nuttigs gaan doen. Eerst rustig de auto beter leren kennen, door a.d.h.v. de handleiding verschillende motorcomponenten langs te lopen, wat vloeistofstanden te meten en de ID plaatjes te lokaliseren. Met name het ID plaatje van de motor was erg goed verborgen! Daarna kalmpjes aan de auto geklust. Ik heb daarbij iets heel engs gedaan: een groot gat in één van de drie blinde ramen gezaagd. Ik dacht dat er geblindeerd plexiglas in zat, maar het blijkt een soort gecoate aluminium te zijn. Aan de binnenkant bekleed met tapijt. Gelukkig maar, want daardoor ging het zagen met veel minder risico op scheuren! Het gat was nodig voor een ventilatierooster. De eerste van drie in totaal. Het rooster is voorzien van horrengaas, dus ik kan voortaan heerlijk geventileerd slapen in mijn auto, met alle deuren en ramen dicht. Rondom het buitenrooster heb ik een dikke rand UV-bestendige kit aangebracht, zodat het regenwater buiten blijft.

Het zagen viel nog niet mee, omdat mijn 12V->220V omvormer 400W alleen als pieken aankan, en de decoupeerzaag continue 400W vraagt. De omvormer sloeg dus telkens af. Ook was ik bang de accu’s uit te putten, dus heb ik de motor een tijd laten draaien en heb ik eerst alle hoeken geboord (met accuboormachine), zodat ik slechts 4 korte, rechte lijnen hoefde te zagen. De resterende twee roosters heb ik een week later aangebracht. Gelukkig mocht ik toen stroom afnemen bij een vriendelijke buurman met een garage. Helaas kwam ik er pas naderhand achter dat deze laatste twee roosters een afwijkende kleur/glans hebben en ook van minder dik metaal zijn. Met name dat eerste is op de foto te zien aan het feit dat het linker rooster overbelicht is. Voor nu laat ik het zo, omdat het veel werk is om ze te vervangen en het uiteindelijk niet erg belangrijk is.

Een overlander op budget moet van een heleboel markten thuis zijn. Gisteravond heb ik (3 maanden na een naaimachineworkshop bij m’n zus) geprobeerd om met dit complexe, nee, duivelse apparaat te werken. Met name om gordijntjes van klittenband te voorzien. Na een paar uur worstelen en heel wat vloeken heb ik tegen middernacht eindelijk m’n eerste klittenbandstrip er op zitten. Mijn hemel wat een hels apparaat! Geef mij dan maar liever een computer! In de weken hierna heb ik menig avond verspild aan het gevecht met de naaimachine. Het ding weigert bijna stelselmatig om te doen wat ik van hem vraag en na een stuk of 15 pogingen waarbij het draad direct al helemaal vastliep, heb ik het opgegeven. De rest van het klittenband doe ik met de hand! Misschien dat ik het later nog eens probeer…

Deze week staat echter in het teken van de elektra. Donderdag ga ik een dag meelopen bij Cruiserland in Den Haag, waar de elektra van de auto grondig nagekeken gaat worden en ik de basis ga leggen voor de huishoudstroomvoorziening.

Minder leuk nieuws diende zich vorige week aan. In dit stadium kan ik er (nog) niet veel meer over vertellen, dus ik houd het er bij dat me mogelijk een enorme financiële tegenvaller boven het hoofd hangt. Maar, hoewel de dingen dus soms heel rot kunnen lopen, wordt dit vaak wel weer opgevolgd door een moment van hoop, optimisme en (in dit geval) intense dankbaarheid. Klinkt lekker vaag allemaal, nietwaar? Komt goed! Zodra de zaken rondom deze kwestie concreet worden, zal ik hier zeker op terug komen.