Op 27 december heb ik de sleutels van mijn nieuwe huis gekregen en, zoals gezegd, was het plan om enkele weken later te verhuizen.
Maar voor ik de sleutels kreeg had ik natuurlijk al het een en ander te regelen. De hypotheek is op tijd rond gekomen, ondanks een fout van mijn hypotheekadviseur. Opstal- en inboedelverzekeringen heb ik afgesloten. Zo ook contracten voor internet en televisie en energie. Natuurlijk heb ik ook weer de nodige adreswijzigingen door moeten geven.
De auto is begin november weer thuis gekomen. Hoewel ik er natuurlijk direct een hoop spullen uit gehaald heb, en ik de kist van het dak gehaald heb, is de auto verder nog helemaal in dezelfde staat als toen ik hem ophaalde. Dat komt van het voorjaar wel. Intussen staat hij er wel wat verloren bij zo, in dit koude, natte weer. Als een ‘levende’ herinnering aan voorbije avonturen. Gepokt en gemazeld, en, vooral sinds zijn terugkomst, aardig verroest. Het Nederlandse klimaat is daar blijkbaar erg goed voor.
Vanaf de dag dat ik de sleutels van mijn nieuwe huis kreeg ben ik (met veel hulp van vooral mijn vader!) natuurlijk flink aan de slag gegaan om het huis naar mijn zin te krijgen. Uit de bouwtechnische keuring zijn een paar kleine puntjes naar voren gekomen die opgelost moesten worden, ik heb de keukendeurtjes een verfje geven, de vloer in de woonkamer in de was gezet, muren geverfd, kamers behangen en nog veel meer. Op de dag van de verhuizing (13 januari) had ik veel hulp. Dat bleek ook wel nodig, want ik bleek toch heel wat meer spullen te hebben dan ik voor ogen had. Dat is meestal zo met een verhuizing, maar in dit geval helemaal, aangezien alles op verschillende plekken opgeslagen lag en ik de meeste spullen al zo’n 1,5-2 jaar niet meer gezien had! Op wat kleine glasschade na zijn alle spullen heelhuids overgekomen, met dank aan mijn behulpzame familie en vrienden!
De bedoeling was dat de laatste rit van de verhuizing met de kanarie zou zijn. Niet alleen vanwege de symboliek, maar vooral omdat dat het meest praktisch leek. Helaas bleken de accu’s na een paar maanden stilstand bijna helemaal leeg te zijn. Een week later heb ik de kanarie alsnog opgehaald door er een set andere accu’s in te zetten. Er bleek echter ook een accupool gebroken te zijn, dus het was alsnog even spannend, maar ik heb de auto verder probleemloos naar zijn nieuwe thuis kunnen rijden. Na al die tijd was het heel bijzonder om in de kanarie de weg op te gaan.
Na de verhuizing had ik niet direct veel tijd om verder te gaan met klussen en uit te pakken, want ik moest me voorbereiden op mijn presentatie voor Rotta (www.rotta-natuur.nl) over mijn reis. Die heb ik op 23 januari gegeven en was een enorm succes. De opkomst was zo groot dat er overal stoelen vandaan gesleept moesten worden en nog was het niet genoeg. Met 65-70 toeschouwers was het misschien zelfs wel de grootste opkomst voor de maandelijkse Rotta ledenavonden ooit! Het was vreselijk moeilijk om een selectie te maken uit de 20.000 foto’s die ik bewaard heb (ik schat dat ik zeker het dubbele aantal foto’s gemaakt heb), en heb tot het laatst toe flink moeten snijden. Toch liep de presentatie een kwartiertje uit (2:15 i.p.v. 2 uur). Desondanks was de belangstelling en het enthousiasme tot de laatste dia groot en kreeg ik achteraf veel complimenten. Een enorm succes dus, waar ik uiteraard heel blij mee ben. 🙂 Weer een geluksmomentje!
Die beleef ik zo nu en dan ook in mijn nieuwe huis. Het is heerlijk om zoveel ruimte te hebben en het klussen in huis vind ik (nog) erg leuk om te doen. Het is voor mij bijna therapeutisch. Vooral de laatste weken voor mijn verhuizing had ik soms wat ‘mindere’ momentjes. Je zou denken dat ik me met zo’n avontuur achter de rug zelfverzekerder dan ooit zou moeten voelen, maar er zijn momenten dat het omgekeerde waar is. Op die momenten weet ik niet zo goed wat ik met mezelf in mijn nieuwe situatie aan moet, en is het moeilijk te accepteren dat dit de nieuwe realiteit is. Op die momenten mis ik op een heel intense manier de bijna onvoorstelbare vrijheden die ik een jaar lang genoten heb en voelt het leven in Nederland als een gouden kooi. Ook merk ik op die momenten hoe belangrijk het (voor mij) is om iets te hebben om naar te streven; om een droom te hebben. Want mijn ‘oude’ droom heb ik verwezenlijkt en op die ‘mindere’ momentjes voelde ik dus een leegte. Maar een nieuw huis in een nieuwe omgeving heeft me een flinke boost gegeven. (Voorlopig) geeft dit mij ruim voldoende voldoening om de intense behoefte aan het leven als overlander naast me neer te leggen.
Dat neemt niet weg dat ik wel heel voorzichtig naar een nieuwe overlandreis aan het toewerken ben. Maar dat gaat nog heel wat jaartjes duren en wordt weer een heel nieuw verhaal.
Dit verhaal is – na 576 pagina’s! – ten einde!
Björn dank je wel voor de mooie reisverhalen. Ik heb er van genoten.
Veel geluk in je nieuwe huis, ik hoop dat het snel een thuis wordt voor je.
Ik wens je mooie dromen over een nieuwe avontuurlijke reis.
Veel geluk.
Heel veel geluk in je nieuwe huis Bjorn!
Bij het opruimen van mijn bookmarks kwam ik er een tegen van jouw jou site. Wat heb ik genoten van je verhalen. Ik weet nog dat ik verlangend uitkeek naar het volgende verhaal en altijd weer blij was dat je weer een nieuw hoofdstuk toevoegde.
Hoe gaat het nu met je? Heb je je kanarie nog? Heb je je draai in Nederland weer kunnen vinden?
Ik hoop dat het goed met je gaat!
Dag Jeroen,
Allereerst sorry voor mijn late reactie; ik kom zelf ook niet meer zo vaak op deze website.
Bedankt voor je berichtje! Het is ontzettend fijn om te horen dat mensen genoten hebben van mijn verhalen. Sinds mijn terugkomst eigenlijk ben ik al bezig om mijn blog om te zetten in een boek, en daar ben ik al heel ver mee, maar helaas ontbreekt het me nogal aan tijd om het af te maken. En een uitgever vinden is tegenwoordig vrijwel onmogelijk, dus zal ik dat in eigen beheer moeten doen.
Het gaat goed met mij. De Kanarie heb ik bijna 2 jaar geleden verkocht. Ik wilde er in elk geval nog mee naar de Noordkaap, maar helaas gooide corona roet in het eten. Hij stond jarenlang vooral ongebruikt te roesten. Dat vond ik zielig, dus heb ik hem (met pijn in het hart) verkocht aan iemand die hem gebruikt heeft voor vrijwel dezelfde reis als ik gedaan heb.
Om je eerlijk te zeggen heb ik alle grote reisplannen in de koelkast gezet. Ik heb een nieuwe passie gevonden: traditioneel houtbewerken (het maken van kistjes, meubels, etc. met handgereedschap; zie https://houtprojecten.cruisecanary.com/), en ben sinds kort verhuisd naar Duitsland, waar ik door veel meer rust, ruimte en natuur eigenlijk continu een vakantiegevoel heb.
Maar ik denk nog wel heel vaak met veel plezier (en soms weemoed) terug aan mijn reis.
Heb je zelf mooie reizen gemaakt, en/of plannen daarvoor?
Alle goeds gewenst!
Groetjes, Bjorn