Mijn naam is Bjorn Koopmans en ik ben geboren onder de rook van Rotterdam, eind jaren zeventig.
In mijn jeugd zat ik op scouting, de Prinses Irene Groep 45. Het was een geweldige tijd waarin ik heel veel leerde. Egypte en reizen leken toen nog erg ver weg, maar ik leerde hier wel veel dingen die me later van pas zouden komen. Helaas was het slot van mijn Scoutingverleden minder geslaagd.

Mijn reislust begon niet ín Egypte, maar wel mét Egypte.
Ik heb Egypte leren kennen toen ik op het MBO zat. Een (beruchte) documentaire van Robert Bauval en Graham Hancock over de piramides en Sfinx van Gizeh op televisie wekte mijn interesse op en toen ik later in een boekwinkel het bijhorende boek ‘De Boodschap van de Sfinx’ zag staan, heb ik het direct gelezen. Zwaar onder de indruk van de bouwprestaties en de denkwereld van de Oude Egyptenaren nam ik het boek ook mee om onderweg naar school te kunnen lezen. Zodoende kwam ik in gesprek met Sandra van der Lee, al gauw een goede vriendin waarmee ik in de jaren erna vele cursussen en lezingen over Egypte, en reizen naar Egypte heb gedaan. Overtuigd dat we inmiddels al een hoop wisten over het onderwerp, werd het tijd om hiërogliefen te leren lezen. Een advertentie van een commercieel Egyptoloog in Hilversum over zijn basiscursus hiërogliefenschrift bracht uitkomst. Het Oud Egyptische beeldschrift bleek nog niet mee te vallen, maar we waren vast besloten vol te houden.

In de jaren die volgden heb ik (veelal met Sandra) de een na de andere cursus bij deze Egyptoloog gevolgd, tot het in 2003 tijd werd voor de volgende fase: een reis naar Egypte! We schreven ons in voor een van zijn Egyptereizen en met de nodige zenuwen en vlinders in de buik zette ik voor de eerste maal voet op Egyptische bodem. Wat ik daar ervoer was een bijna onbeschrijfelijke mengeling van vreugde, spanning, overweldiging, maar ook nederigheid en overmacht. Zoveel moois in wat uiteindelijk maar een paar dagen waren; het was een ongelooflijke ervaring, een droom die uitkwam.

Na die reis zouden er nog een vele volgen (elf, in 2015), waarbij de een niet voor de ander onderdeed. Het is verbijsterend hoeveel er nog te zien en te beleven is in Egypte. Om me hier iedere keer op voor te bereiden maakte ik, na die eerste reis, vaak een syllabus. Daar ging iedere reis meer tijd in zitten, met als gevolg dat ik voor mijn reis van 2007 ruim zes maanden intensief bezig ben geweest in eigen boeken, op internet en in de bibliotheek van het Leidse NINO (Nederlands Instituut voor het Nabije Oosten).
Tijdens mijn reizen vormen foto’s een heel belangrijk onderdeel. Enfin, dat zult u inmiddels wellicht al ontdekt hebben. In mijn reizen probeer ik dan ook zoveel mogelijk ‘nieuwe’ plekjes te ontdekken.

Tot 2015 volgde ik nog zoveel mogelijk cursussen, lezingen, werkgroepen en leesgroepen m.b.t. het Oude Egypte. In beginsel bij eerder genoemde Egyptoloog, maar later bij het Huis van Horus en anderen.

Van halverwege 2008 tot 2014 ben ik nauw betrokken geweest bij het Huis van Horus. In 2009-2011 ben ik vice-voorzitter van Het Huis van Horus geweest en heb ik een nieuwe website voor de stichting gebouwd. Ik schreef een maandelijkse nieuwscolumn (tot begin 2015), schreef hier en daar wat losse artikeltjes, ontwierp de lay-out en stelde tot maart 2011 de nieuwsbrief iedere maand samen. Sinds de eerste uitgave in 2008 schrijf ik ieder jaar het Egyptologisch Nieuwsoverzicht van het afgelopen jaar voor het jaarlijkse magazine van het Huis van Horus: Ta-Mery. Dat doe ik nog tot op de dag van vandaag, hoewel dit reisjaartje waarschijnlijk wel wat roet in het eten gaat gooien voor de uitgave van 2016 en 2017.

Ook aan EEF (Egyptologists Electronic Forum) News lever ik nog altijd dagelijks nieuws-bijdragen, en gaf ik enkele lezingen over egyptologische onderwerpen.

In het dagelijks leven doe ik iets wat schijnbaar niets met Egypte van doen heeft: ik werk als senior cloud beheerder bij een grote ICT dienstverlener in Utrecht. Naast de Egyptologie vormde namelijk ook de IT altijd een belangrijk deel van mijn leven.

Dat is beide nog steeds het geval, maar er is sinds begin 2015 wel een omslag gaande. Al enkele jaren eerder begon mijn reisinteresse zich te verbreden, tot ver buiten Egypte. Met name mijn (groeps)reis door Zambia, Botswana, Namibië en Zuid Afrika heeft een zeer diepe indruk op mij achter gelaten en mij sterk geïnspireerd om meer en anders te reizen.
In Egypte reis ik al lang niet meer met een groep, maar altijd individueel, dus waarom zou ik dat niet elders in de wereld kunnen? Reizen naar Ijsland, Jordanië, Turkije en het noorderlicht in Zweden hebben dat idee alleen maar versterkt. In Turkije hebben mijn vader en ik 2000 km afgelegd in een huurauto en niet veel meer dan een A4’tje en een reisgids aan voorbereiding. Vrijwel geen reserveringen, alles op eigen houtje. Het gevoel van vrijheid was subliem en bevestigde dat ik dit echt wil: met eigen auto de wereld in trekken!

Deze reis staat echter niet alleen in het teken van vrijheid, vakantie en de wereld ontdekken. Ik verwacht ook dat het een ontdekkingstocht naar mijn eigen grenzen, angsten en talenten wordt.

We zullen zien!