Op reis leg je vaak bijzondere contacten en zie je een breed scala aan mensen voorbij komen. Dat is één van fijne eigenschappen van reizen. Maar het kan ook gewoon voor de deur!

De afgelopen paar maanden ben ik ontzettend druk met het gereed maken van de auto. Niet alleen in de weekenden, maar zodra ik thuis kom van mijn werk, rond 17:00 uur, ga ik niet eens naar binnen, maar werk ik direct nog 2 á 3 uur aan de auto. Daarna vlug de kat gedag zeggen, eten, wat huishoudelijke of administratieve dingen regelen en vervolgens weer binnen aan het werk (naaiwerk, verfwerk, verhuisdozen vullen, etc.) tot bedtijd.

Terwijl ik aan het werk ben op de parkeerplaats voor de deur vallen me vanzelf dingen op die me nooit eerder zijn opgevallen. Zo weet ik nu dat er minstens 2 winterkoningen, 3 groenlingen, minstens 1 heggemus, een fitis en een stuk of 4 tjiftjaffen in de directe omgeving zitten, alleen al op basis van het vogelgezang. Maar leuker misschien nog zijn de mensen.

Regelmatig heb ik contact met buren, die nieuwsgierig zijn naar mijn vorderingen. Mijn directe buren aan de rechterkant willen over een jaar of 4 ook een wereldreis gaan maken, maar dan per zeilboot. Dat geeft natuurlijk extra stof tot conversatie.

Over het algemeen valt het op dat mensen ofwel sneller gaan lopen als ze op het punt staan mijn auto (met de bende er omheen) te passeren, ofwel juist de pas inhouden. Dat laatste waarschijnlijk uit nieuwsgierigheid. Dat beeld wordt versterkt door een man die zo nu en dan heel langzaam langs komt lopen en zelfs even stil blijft staan als hij denkt dat ik hem niet meer kan zien. Ik zeg iedere passant altijd vriendelijk gedag, bij wijze van uitnodiging om desgewenst met mij in gesprek te gaan, om aan hun nieuwsgierigheid tegemoet te komen. Deze man is er tot op heden echter nog niet op in te gaan.

Vorige week was er wel een andere man die bij het passeren stopte en mij op de man af vroeg wat ik aan het doen was. Er ontstond een kort, maar leuk gesprek. Een klein uur later liep de man opnieuw voorbij, maar ditmaal in de andere richting en vergezeld van 3 leeftijdsgenoten (65+). Trots vertelde de man in het voorbijgaan: ‘deze meneer gaat naar Afrika’. ‘Jij weet ook alles, hè?’ reageert een ander vol bewondering.

Op een andere avond hoor ik hoe een auto voor mijn parkeervak stopt, maar de motor laat draaien. Het raampje gaat omlaag en de man toetert en roept me toe. Ik ga er van uit dat hij de weg wil vragen, maar de man steekt een heel verhaal af, waarvan ik maar een deel kan volgen. Hij spreekt in een soort Scandinavisch dialect en beweert dan ook uit Denemarken te komen. Ook zegt hij (heel erg kort samengevat) voor Solingen te werken en 2 demonstratiesets keukenmessen te hebben die hij weg wil geven. Maar hij wil wel iets hebben voor de mooie, leren map waarin de messen zitten. Het hele pakket mag ik, omdat ik er volgens de man zo betrouwbaar uit zie, hebben voor maar € 100. Toegegeven, de messen zien er heel mooi uit en zijn elk overduidelijk uit 1 stuk titanium gemaakt. Toch bedank ik voor de eer, zelfs nadat hij € 25 van de prijs af haalt. Als ik hem zeg dat ik denk dat hij er iemand anders veel gelukkiger mee kan maken, zegt hij kortaf gedag en geeft weer gas.