Bloed, zweet en tranen heeft het gekost (letterlijk en figuurlijk), om niet te spreken van vele uren hard werken, maar het grove verbouwingswerk aan de auto ligt achter me. De plankjes/tafeltjes aan de achterdeuren zijn klaar, het interieur achterin (ladekasten) is klaar, de ligplank (mijn ‘bed’) staat te drogen met de laatste laklaag, overal heb ik handige bakjes, netjes en vakjes aangebracht en de LED verlichting achterin is aangebracht. Alle elektrische systemen die niet standaard in de auto zitten, zoals gyroscoop, brandstofpomp voor de extra tank, radio, lier, etc. zijn in kaart gebracht en verplaatst, verbeterd, versimpeld of verwijderd, en alles loopt nu netjes via centrale zekeringskastjes.

Als ik in mijn auto zit en om me heen kijk vind ik het moeilijk te geloven dat het allemaal klaar is. Vele maanden lang heb ik me er op voorbereid en staan popelen om er aan te beginnen. En nu is het klaar. Het is zelfs vrij vlot gegaan. Natuurlijk had ik tegenvallers, heb ik foutjes gemaakt en protesteert de perfectionist in mij af en toe heftig bij het resultaat, maar over het algemeen ben ik heel tevreden en zelfs een beetje trots. Niet slecht voor een computernerd. 🙂

De laatste weken ben ik vooral erg druk geweest met de huishoudstroomvoorziening (leuk woord voor galgje). Daarmee bedoel ik de stroomvoorziening voor de binnenverlichting, de koelkast, het waterkokertje en de opladers voor laptop, telefoon, etc. Zulke apparaten wil je niet laten voeden door de startaccu’s, want dan kun je na een dag kamperen je auto niet meer starten.

Dat onderdeel van het deelproject ‘Auto’ heb ik ongeveer een jaar lang grotendeels genegeerd en voor me uit geschoven, omdat ik er enorm tegenop zag om hier aan te beginnen. Ik had geen flauw idee wat ik precies nodig had en hoe ik het aan moest sluiten. Elektrotechniek is toch echt een vak apart. Maar goed, ik moest er toch eens aan geloven en dankzij een hoop informatie en tips van de mannen bij Cruiserland wist ik eindelijk ongeveer wat wat is, wat de (on)mogelijkheden zijn en wat er te kiezen is. Met gematigd zelfvertrouwen ben ik op een goede avond aan de keukentafel gaan zitten en even later had ik zowaar een mooi schema getekend.

Op basis daarvan ben ik online gaan shoppen. Eerst zonnepanelen, laadregelaar en kabels bij een bedrijfje in Makkum, volgens peperdure maar oerdegelijke en superveilige deep cycle accu’s bij een bedrijfje om de hoek en tot slot een bestelling van een 24V-12V omvormer, een 12V laptoplader,  een 24V acculader en nog wat kleinigheden. De nieuwe omvormer is nodig omdat ik, na veel gepuzzel, mijn oude omvormer onbedoeld opgeblazen heb. Zonde van het geld natuurlijk, maar hij was zeer waarschijnlijk toch al stuk. Dat weigerde ik een tijdje om te geloven, maar toen hij bloedheet werd en begon te roken, was het toch echt uit met de pret. Het wachten is nu op de nieuwe omvormer.

Ook moet ik de autoradio weer aan de praat proberen te krijgen. Die doet het om een of andere reden ook niet meer. Van de week dacht ik de oorzaak gevonden te hebben toen ik er achter kwam dat de startaccu’s (waar de autoradio op werkt) alarmerend leeg bleken te zijn. Zo leeg zelfs (eentje was maar 8V!), dat de auto in het geheel niet meer wilde starten! Nu wist ik wel dat ze aardig leeg waren, maar dit had ik toch niet verwacht. Gelukkig had ik nog oude accu’s staan, dus de auto start weer, maar het wachten is op de acculader voordat ik de nieuwe accu’s weer terug kan plaatsen. Hopelijk zijn ze nog te reanimeren!

Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel in elektraland. De zonnepanelen werken als een zonnetje (bewuste woordspeling :-)) en de laadregelaar heeft een mooi display gekregen in de roofconsole voorin. Daarop kan ik mooi in de gaten houden hoe het met mijn huishoudaccu’s gesteld is, wat de belasting is en hoe de zonnepanelen het doen. De accu’s passen perfect in de ruimte die ik er voor op het oog had en zitten stevig vast aan de bodem. De koelkast zoemt heel tevreden en koelt van 23gr naar 5,5gr in minder dan een half uur, zonder de accu’s zwaar te belasten.  De LED-strip die het interieur achterin van licht moet voorzien overtreft mijn verwachtingen. Tot slot, op het enkele moment dat de omvormer wél werkte, heb ik de accu’s zwaar kunnen belasten door zelfs een 400W decoupeerzaag en een ventilator aan te sluiten. De accu’s en omvormers trokken het met gemak.

Werd ik in april nog negatief verrast door een potentieel grote tegenvaller, inmiddels is dat gelukkig met een sisser afgelopen. Wat wil het geval? Mijn hypotheekbank belde me daags na het indienen van de aanvraag op dat de kans toch wel erg klein was dat ze me toestemming zouden verlenen om mijn huis te verhuren op basis van de Leegstandswet, gezien de aanleiding voor mijn aanvraag. Gelukkig heb ik ze toch weten te overtuigen dat zij er juist belang bij hebben dat ik mijn huis verhuur tijdens mijn afwezigheid en hebben ze uiteindelijk toch toestemming verleend, zij het onder bepaalde, alleszins redelijke voorwaarden (mede met dank aan mijn oudste zus). Het huis staat dan ook te huur nu. Nu nog een huurder vinden!

Laat ik voorop stellen dat het nog allerminst zeker is en veel zal ik er dus nog niet over vertellen, maar de kans is aanwezig dat ik in oktober op nationale tv kom in verband met mijn reisje! Of dit doorgaat hoop ik deze maand nog te vernemen.

Mijn frustrerende ervaringen met de naaimachine hebben zich uitgebreid. Het klittenband aan de gordijntjes heb ik allemaal met de hand genaaid, maar nu ik het matras (3-delig) onder handen moet nemen, heb ik me opnieuw aan de duivelse draadverslinder gewaagd. Helaas heeft hij opnieuw gewonnen. Gelukkig heb ik mijn jongste zus bereid gevonden om me te helpen. Hopelijk komt dit dus nog op tijd in orde voor mijn proef-tripje naar Duitsland over ruim een week!