In mijn omgeving is men al vroeg op, ondanks dat men tot de late uurtjes herrie is blijven maken. Een hoop mensen breken de boel op, pakken in en manoeuvreren zich – vaak door een buurman/-vrouw even plaats te laten maken door een stuk naar voren te rijden – richting het dichtstbijzijnde pad. Tegelijkertijd zie ik, zodra ik mijn deuren open doe, een nieuwe tent pal voor mijn neus staan. Die is hier dus gedurende de nacht opgezet! Er vinden zoveel verschuivingen plaats dat ik nu bijna allemaal nieuwe buren heb. Helaas is dat in de meeste gevallen geen verbetering. Het lijkt wel of de overlandvoertuigen steeds meer plaats maken voor gewone voertuigen, waarvan de berijders in een losse tent slapen.
Ik begin de dag door op mijn gemak boodschappen te doen. Omdat de supermarkt vlakbij de opstapplaats voor de shuttlebus naar het evenementsterrein is, kan me niet ontgaan dat er een rij van zeker 50 meter is ontstaan, zodra ik de supermarkt verlaat. Voor mij een goede reden om het nog rustiger aan te doen. Ik heb immers het meeste al gezien, dus heb niet veel tijd meer nodig. Rond 11 uur denk ik dat de rij wel wat afgenomen zal zijn en loop naar het opstappunt. Daar aangekomen zie ik – tot mijn grote ontsteltenis – dat de rij inmiddels zeker 3x zo lang geworden is! Sterker nog, de rij is nu in tweeën gesplitst, zodat er 2 opstappunten zijn ontstaan. De toegang tot de supermarkt is voor auto’s nu volledig geblokkeerd.
Bij gebrek aan veel andere opties sluit ik achteraan de kortste rij. Spontaan begint het hard te regenen. Dat heeft het vanmorgen vroeg ook al flink gedaan, maar nu blijft de regen aanhouden tot ruim na de noen. Niet iedereen was zo slim om bescherming tegen de regen mee te nemen, dus veel mensen zijn drijfnat als ze uiteindelijk een plek in een bus veroverd hebben. Mede daardoor probeert iedereen zich in elke bus te proppen, ook al is deze vol. De chauffeur van de bus voor mij maakt daar niet zo’n punt van en laat mensen tot op de treden van de ingang staan. De chauffeur van ‘mijn’ bus is er echter niet zo van gediend en schreeuwt uit: ‘Voll! Der bus ist voll! Raus!’. Het maakt geen indruk. Tot de man achter het stuur vandaan komt en mensen naar buiten begint te duwen. Zelfs wanneer we eenmaal onderweg zijn blijft hij voor zich uit vloeken.
De spits is moordend en we boeken nauwelijks vooruitgang, maar net als we eindelijke en rustigere weg te pakken hebben, trapt de chauffeur hard op de rem. Voor de bus staat iemand midden op de weg met zijn handen te zwaaien. We stonden op het punt de parkeerplaats voor het evenement voorbij te rijden, maar daar stak de man op de weg een stokje – of eigenlijk zichzelf – voor. Als de chauffeur de deur opent en 3 doorweekte mensen zich naar binnen wurmen, gaat de chauffeur volledig uit zijn dak. De arme zielen vertellen echter dat ze al 5 bussen voorbij hebben zien rijden. Niemand stopte voor hen; alles zat bomvol. En dus namen ze het recht maar in eigen hand. De chauffeur moppert door, maar is niet ongevoelig voor het pleidooi en laat ze toe.
Wanneer we, ruim een uur nadat ik me bij de rij had aangesloten, eindelijk aankomen bij het evenementsterrein, wordt de chauffeur zeer hoffelijk bedankt door de verzopen passagiers.
Tegen de klok van 2 houdt op met regenen en breekt de zon door. Tot half 10 ’s avonds (nota bene terwijl ik dit typ) blijft het droog en warm weer.
Ik bezoek de delen van het terrein waar ik gisteren niet aan toe gekomen was en ontdek een bedrijf dat mogelijk een geschikte bustent verkoopt. Ook leer ik een bedrijf kennen dat vakantieauto’s verscheept over de meest gebruikte trajecten, waaronder Zuid Afrika naar Europa. Verder koop ik nog een aantal handige spulletjes (soms voor veel minder geld dan ik eerder gezien heb) en weet nog zeker vier items van mijn boodschappenlijst af te strepen.
Rond 15 uur heb ik het allemaal wel gezien en neem de shuttlebus terug naar het kampeerterrein.
’s Avonds heb ik het genoegen – ja, dit is sarcasme – mee te mogen genieten van de harde muziek en het dronken gebral van mijn nieuwe buren. Vanmorgen vond ik ook al een leeg wodkaflesje op mijn achterbumper. Huisregels zijn hier om te negeren. Wanneer ik het reglement er op na sla, zie ik dat bijna alle regels in meer of mindere mate ergens in de buurt overtreden worden: geluidsoverlast, onnodig laten draaien van de motor, lawaai maken na 23 uur, weggooien van afwaswater op de grond, niet meer rijden na 23 uur, etc. Maar mijn persoonlijke favoriet is zonder meer het strikte verbod op open vuur. Aan het begin van elke avond hangt er een constante brandlucht op het terrein en overal stijgen rookpluimen de lucht in. Vuurkorven, olievaten, alle mogelijke maten barbecues, buitenkachels, je kan het zo gek niet bedenken of er wordt open vuur in gestookt. En het schijnt niemand iets te deren, ook de handhavers, die zo nu en dan voorbij komen fietsen of rijden, niet.
Zooitje pyromanen bij elkaar….
Leuk om je verslagen te lezen, Bjorn. Veel succes nog verder.
Thanks!